Synthetische verf

Op het kozijn bevinden zich onder de synthetische verflagen nog standolieverflagen. Dit is te zien aan de craquelé (barstjes) in de verf. De goot boven het kozijn heeft alleen synthetische verflagen. Dit is herkenbaar aan de bladders. Foto: Bureau Helsdingen

Detail van een kleurentrapje. Aan de krulletjes is te zien dat de witte en de groene lagen geschilderd zijn met een synthetische verf. Foto: Bureau Helsdingen

Kennis over verschillende soorten verf is voor een goede restauratie nodig. Synthetische verf is een van deze soorten. Elke verf heeft twee belangrijke bestanddelen; het pigment en het bindmiddel. Een pigment is een poedervormige stof die kleur geeft aan de verf. Het bindmiddel zorgt ervoor dat de pigmentdeeltjes aan elkaar en aan de ondergrond hechten.

Synthetische verf is een verzamelnaam voor veel verschillende soorten verf. Veel synthetische verven zijn van petrochemische oorsprong, dat wil zeggen dat ruwe aardolie het basisproduct is. Synthetische verven zijn vanaf 1900-1930 ontwikkeld en worden vanaf de Tweede Wereldoorlog op grote schaal toegepast. Ze zijn alle gemaakt van hoofdzakelijk fysisch drogende bindmiddelen. Dit betekent dat de verf droogt door verdamping van het oplosmiddel. Synthetische verf droogt daarom sneller dan olieverf. Helaas zijn verdampende oplosmiddelen milieubelastend.

Mede doordat er bij deze verf gebruik gemaakt wordt van synthetische pigmenten is de kleur minder levendig. Synthetische verven dringen niet echt in de ondergrond maar kleven als een huid op de ondergrond. Synthetische verven krimpen tijdens het drogen en dekken daarom soms slecht op de randen (slechte kantdekking). Wanneer de verflagen te oud worden gaan ze bladderen.

Voor de synthetische verven is alkydhars het meest gangbare bindmiddel voor hoogglans en zijdeglans verven. Deze verven zijn erg duurzaam. Om tegemoet te komen aan de milieubezwaren zijn er nieuwe verven op de markt gekomen: de high-solid alkydharsverven. Deze hebben een hoog gehalte aan vaste stoffen en in verhouding minder oplosmiddel. Ook zijn er voor binnen en buiten tegenwoordig verven op waterbasis (acrylverven). Voor buitenschilderwerk aan monumenten worden deze waterverdunbare verven tot nu toe niet toegepast.

Bij het maken van een kleurtrapje is synthetische verf meestal goed te herkennen. De verf ligt als een soort plastic laagje op het hout. Deze verflagen zijn daardoor vrij gemakkelijk af te steken of af te trekken. Tijdens het schrapen ontstaan er kleine krulletjes. Het is een gladde, taaie laag die meestal een hoge glans heeft.

Verder lezen

• Het boek ''Kleur op boerderijen''
• 1.0 Historisch verantwoord kleurgebruik
• 2.0 Stel het nadenken over kleuren niet uit tot de schilder komt
• 3.0 Traditionele verf
  • 3.1 Bindmiddelen
    • Lijnolieverf
    • Standolieverf
    • Synthetische verf
    • Kalkverf
  • 3.2 Ondergronden
  • 3.3 Pigmenten
  • 3.4 Kleuren
  • 3.5 Decoratieschilderwerk
• 4.0 Kalkverf en andere waterachtige verven
• 5.0 Teer, teerproducten en teervervangers
• 6.0 Kleurgebruik op boerderijen
• 7.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik op het exterieur
• 8.0 Regionale verschillen in kleurgebruik in het Groene Hart
• 9.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik in het interieur
• 10.0 Verkleuren van verf
• 11.0 De kleurkeuze
• 12.0 Kleur, monumenten en welstand
• 13.0 Kleurnummers

Bron

• Ineke de Visser, Kleur op boerderijen. In het groene hart van Holland (Hardinxveld-Giessendam 2006)

• M. de Keijzer en P. Keune, Pigmenten en bindmiddelen (Amsterdam, 2001)
• L. Simis, bewerkt door H. Janse, en J. Berghuis jr., Schilder- en Verfkunst (’s-Gravenhage, z.j.)
• H.J. Zantkuyl, Bouwen in Amsterdam (Amsterdam, 1973-1992 p. 94-108)