Dakisolatie
Daken zijn van oudsher niet geïsoleerd. Aangezien warme lucht opstijgt, verlaat veel warmte via het dak het gebouw. Isoleren van een dak is daarom één van de eerste stappen die gezet worden om een gebouw een prettiger leefklimaat te geven.
Een warm of koud dak[bewerken | brontekst bewerken]
Net als bij gevelisolatie is er bij dakisolatie te kiezen tussen een isolatiepakket aan de binnen- of aan de buitenzijde van de constructie. In tegenstelling tot gevelisolatie wordt er over het algemeen aangeraden om bij een monument het dak wél aan de buitenzijde te isoleren. De reden hiervoor is dat dakconstructies van monumenten en oude gebouwen meestal bestaan uit hout. Een ongeïsoleerde dakconstructie wordt ruim voldoende geventileerd. Als er aan de binnenzijde van de constructie wordt geïsoleerd plaatst men meestal isolatie tussen de sporen of gordingen. Hierdoor raakt het hout van de sporen en/of gordingen opgesloten en bovendien is het dan erg moeilijk om de dampremmer goed aan te brengen. Als dit niet goed gebeurt kan waterdamp in de constructie condenseren. Deze combinatie levert allerlei problemen op zoals houtrot en aantasting door houtaantastende insecten. Een ander nadeel van het isoleren van de binnenzijde van de dakconstructie is dat deze ook niet meer zichtbaar is van binnenuit. Houtenconstructies van oude gebouwen zijn over het algemeen een lust voor het oog.
Isolatie aanbrengen aan de buitenzijde van de dakconstructie verdient daarom meestal de voorkeur. Nadeel is dat de dakpannen hiervoor verwijderd moeten worden. Dit moet wel zo gebeuren dat eventuele waardevolle oude pannen met zorg worden verwijderd en opgeslagen voor hergebruik. Let er hierbij wel op dat, door toepassing van isolatie aan de buitenzijde, het dakvlak groter wordt en er meer pannen nodig zouden kunnen zijn. Het dakvlak wordt groter doordat het dakpakket boven de sporen en/of gordingen dikker wordt. Er moet in dit gedeelte tussen de sporen en de dakpannen een dakbeschot, isolatie, regels voor de panlatten (kunnen ook één geheel vormen met het isolatiepakket) en panlatten worden aangebracht. In de oude situatie was dit hoogstens dakbeschot met eventuele regels en panlatten. Door de isolatie toe te voegen komt er al snel 9cm bij. Hierdoor raken de dakpannen verder naar buiten toe, de pannenlijn verplaatst naar buiten. De pannenlijn is een denkbeeldige lijn die over de onderzijde van de dakpannen loopt. Door het verhogen van deze lijn moet er op worden gelet of hierdoor, onder andere daklijsten nog wel passen en of dakgoten nog wel op de goede hoogte zitten. Ook verheven gevels kunnen onder de daklijn verdwijnen. Al deze veranderingen zijn van grote invloed op de uitstraling van het pand. Bekijk voordat er een besluit genomen wordt over het isoleren van het dak altijd wat de invloeden zijn van het eventueel verhogen van de pannenlijn!
Traditionele isolatie of multi-foils[bewerken | brontekst bewerken]
In de (dak)isolatie wereld is er een zeer ingewikkelde discussie gaande over soorten isolatiemateriaal. Er zijn traditionele isolatiematerialen bestaande uit mineralen en natuurlijke materialen en uit kunstschuimen. Daar tegenover staat het dunne multi-foil, een folie dat uit meerdere lagen bestaat met daartussen lucht en aan de binnen zijde moet worden voorzien van een stilstaande luchtlaag. De discussie gaat over de testresultaten van deze materialen. De materialen zijn op verschillende manieren getest, de ene fabrikant vind de testomgeving van de andere fabrikant niet goed en vice versa. Een relativerend antwoord op deze discussie is: er worden zulke hoge isolatiewaarden opgegeven voor een multi-foil dat als er maar een klein gedeelte waar van is, dat altijd nog meer is dan geen isolatie toepassen. Vooral als het gaat om isolatie van daken aan de buitenzijde van monumentale gebouwen is het van belang om de daklijn niet te ver omhoog te laten komen in verband met daklijsten, schoorstenen en dergelijke. Het is echter ook van belang om verder te kijken. Als een multi-foil inderdaad maar een lage isolatiewaarde zou hebben, zijn er dan geen isolatieproducten die even dik zijn en op dezelfde waarde of hoger uitkomen? Een multi-foil lijkt in eerste instantie wel erg dun maar als de werking van dit materiaal duidelijk wordt zien we dat de pakketdikte van het materiaal groeit. Voor deze folies is het namelijk van belang dat er een stilstaande luchtlaag wordt gecreëerd aan de binnenzijde van het isolatiepakket van enkele centimeters dik. Vergelijk deze totale dikte met een hoogwaardig isolatiemateriaal als PIR en je ziet dat PIR een vrij hoge (geteste) isolatiewaarde heeft. Is het dan toch niet beter om voor zekerheid te gaan? Een multi-foil waarbij de stilstaande luchtlaag verkeerd wordt aangebracht heeft overigens zeker geen isolatiewaarde. Een lek in deze stilstaande luchtlaag is (tijdens en na de bouw) snel gemaakt.
Links[bewerken | brontekst bewerken]
Verder lezen[bewerken | brontekst bewerken]
- Lennert Vrij, Boerenerven op het landgoed Twickel
- isoleren van een gevel
Bron:[bewerken | brontekst bewerken]
- Lennert Vrij, Boerenerven op het landgoed Twickel
- Bureau Helsdingen