Marmer

Uit Agriwiki
Een gedecoreerde gang met marmer op de vloer en als lambrisering in Ruinerwold. Bron: Koldeweij, E., Binnen bij Boeren, Wonen en werken in historische boerderijen, pag. 41.

Door (natuurlijke) hoge druk omgezette kalksteen. Bestaande uit zeer puur calciumcarbonaat. Door verontreinigingen in de oorspronkelijke kalksteen ontstaan in het marmer, zogenaamde aderen en vlekken van andere kleuren, die zorgen voor de herkenbaarheid van dit gesteente. Door de prachtige, bijna transparante lichtval, vastheid, en homogeniteit is marmer zeer gewild als bouwmateriaal en in de beeldhouwkunst. In de bouwkunst wordt marmer vooral in interieurs toegepast. Toch wordt het ook wel toegepast bij exterieurs, maar daar verliest het snel de polijstglans en verkleurd het marmer door hemelwater. Marmer en kalksteen zijn vrij poreus en kunnen daardoor gemakkelijk vloeistoffen opnemen en niet meer afstaan. Hierdoor kan de steen beschadigd raken. Bij het schoonmaken van marmer en kalksteen moet ten alle tijde van te voren worden bekeken welke middelen daarvoor geschikt zijn. Laat u altijd goed informeren!

Soorten marmer (meestal genoemd naar plaats waar het gewonnen wordt) (Belgisch marmer is in feite kalksteen):

  • Arabescato, wit marmer met grillige adertekeningen, uit Alpi Apuane in Italië.
  • Bardiglio, blauwgrijze geaderd uit Italië.
  • Bleu Belge, 'blauwachtige Belgische kolenkalksteen uit de groeve langs Maas en Sambre, die in gepolijste toestand een diep blauwzwart pseudo-marmer oplevert.' bron: E.J. Haslinghuis en H. Janse Bouwkundige termen, Verklarend woordenboek van de westerse architectuur- en bouwhistorie (4de druk, Leiden 2001),p. 78
  • Brocatello, marmersoort met schelpformatie met gele, rode en paarsgrijze aderen. Uit Siena, Italië en Tortosa, Spanje.
  • Calacatta, 'kristallijn geaderd, rood-wit marmer uit Alpi Apuane, Italië.' bron: E.J. Haslinghuis en H. Janse Bouwkundige termen, Verklarend woordenboek van de westerse architectuur- en bouwhistorie (4de druk, Leiden 2001),p. 114
  • Carrara, erg geschikt voor beeldhouwkunst. Wit, soms blauw geaderd. Uit de groeve van Carrara, Alpi Apuane, Italië. Onderscheiden in:
    • Statuario, zuiver wit.
    • Bianco di Carrara, wit met adertjes.
    • Bardiglio, grijs.
  • Cipollino, 'vrijwel evenwijdig gestreept, groen- of bruinachtig, witte achtergrond met donker groen of bruingrijze strepen, onder andere uit Italië en Zwitserland.' bron: E.J. Haslinghuis en H. Janse Bouwkundige termen, Verklarend woordenboek van de westerse architectuur- en bouwhistorie (4de druk, Leiden 2001), p. 121
  • Purbeck, grijsgroen, Corfe, Groot-Brittannië.
  • Saint-Anne, 'polijstbaar kalksteen uit België en Noord-Frankrijk, licht- en donkergrijs met witte wolkjes. Wordt doorgaans tot de marmers gerekend.' bron: E.J. Haslinghuis en H. Janse Bouwkundige termen, Verklarend woordenboek van de westerse architectuur- en bouwhistorie (4de druk, Leiden 2001), p. 394
  • vert Tinos, 'marmer uit Griekenland met donkergroen fond en lichtgroene levendige aderen.' bron: E.J. Haslinghuis en H. Janse Bouwkundige termen, Verklarend woordenboek van de westerse architectuur- en bouwhistorie (4de druk, Leiden 2001), p. 487


Bron

  • E.J. Haslinghuis en H. Janse Bouwkundige termen, Verklarend woordenboek van de westerse architectuur- en bouwhistorie (4de druk, Leiden 2001), p.30, 55, 78, 106, 114, 115, 121, 309, 367, 394, 487
  • Wikipedia

Links