Cement
De officiële definitie van cement is (volgens P.Pot, Historische bouwmaterialen, installaties en infrastructuur (2009), p.127): "de verzamelnaam voor alle hydraulische bindmiddelen." Tegenwoordig wordt met cement portlandcement bedoeld. Dit cement is van de laatste generatie mortels. In dit artikel gaat het over portlandcement.
Samenstelling en bereiding[bewerken | brontekst bewerken]
Hydraulisch bindmiddel dat wordt verkregen door het bij hoge temperatuur branden van klei en kalk, dat is de basis voor portlandcement. Na vermenging met zand en water is portlandcement zo hard als een Portlandsteen, zo komt het cement ook aan zijn naam.
Opmerking voor toepassing bij restauratie[bewerken | brontekst bewerken]
Cementmortel is meer waterdicht (minder vocht regulerend) dan kalkmortel. Bij een restauratie mag dus nooit een cementmortel worden aangebracht in eenwand waar een kalkmortel is gebruikt. De cementmortel zorgt er dan namelijk voor dat de bakstenen te vochtig worden wat kan leiden tot onder andere vorstschade.
Bron[bewerken | brontekst bewerken]
De tekst is gebaseerd op:
- E.J. Haslinghuis en H. Janse Bouwkundige termen, Verklarend woordenboek van de westerse architectuur- en bouwhistorie (4de druk, Leiden 2001), p.117
- P. Bot Historische bouwmaterialen, installaties en infrastructuur (2009), p.129
